مهاجرت به کانادا از طریق برنامه نامزدی استانی PNP

بر اساس قانون اساسی کانادا، دولت فدرال و هر یک از استان‌ها و قلمروهای این کشور به‌صورت مشترک مسئول مدیریت سیستم مهاجرتی کانادا هستند.

بر این اساس، برنامه نامزدی استانی (PNP) به استان‌ها و قلمروهای کانادا این امکان را می‌دهد که افرادی را که تمایل به مهاجرت به کانادا و سکونت در یک استان خاص دارند، معرفی کنند. تنها استثناها در این زمینه، استان کبک هستند. استان کبک به‌جای استفاده از این برنامه، اختیار دارد تا معیارهای انتخاب خاص خود را برای مهاجرت اقتصادی تعیین کند.

هدف اصلی برنامه نامزدی استانی ، توزیع عادلانه‌تر مزایای مهاجرت در سراسر کانادا است. پیش از راه‌اندازی این برنامه در سال 1998، اکثر مهاجران کانادا در استان‌های انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا مستقر می‌شدند. با این حال، پس از سال 1998، توزیع مهاجرت در سراسر کشور گسترده‌تر شده است و استان‌های لبرتا، ساسکاچوان و منیتوبا و استان‌های آتلانتیک (نیوبرانزویک، نوا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد و نیوفاندلند و لابرادور) موفقیت بیشتری در جذب مهاجران به‌دست آورده‌اند که این موفقیت تا حد زیادی به لطف برنامه PNP بوده است.

هر برنامه PNP حداقل یک جریان مهاجرتی دارد که با سیستم انتخاب مهاجرتی اکسپرس انتری (Express Entry) دولت فدرال هماهنگ است. نامزدی‌های استانی که تحت این جریان‌های هماهنگ با اکسپرس انتری صادر می‌شوند، به‌عنوان نامزدی‌های تقویت‌شده (Enhanced Nominations) شناخته می‌شوند.

مزایای این جریان‌ها شامل اهدای 600 امتیاز اضافی در سیستم رتبه‌بندی جامع (CRS) به متقاضیان اکسپرس انتری است. یکی دیگر از مزایای بزرگ این است که درخواست اقامت دائم آنها معمولاً توسط دولت فدرال سریع‌تر پردازش می‌شود … معمولاً ظرف مدت شش ماه.